ᨾᩢ᩠ᨠ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับไทย มลัก หรือ มัก, อีสาน มัก, ลาว ມັກ (มัก), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨠ (มั‍ก), ไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ไทขาว ꪝꪰꪀ, ไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mak˦˩/

คำกริยา

ᨾᩢ᩠ᨠ (มั‍ก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)

1. (อกรรม, สกรรม) มัก, ชอบ, พอใจ, ถูกใจ

คำพ้องความ

(ชอบ):

• ᨩᩬᨷ (ชอบ)
• ᨩᩮᩬᩨᨧᩱ (เชอืไจ)
• ᨳᩪᨠᨧᩱ (ถูกไจ)
• ᨻᩳᨧᩱ (พอไจ)

อ้างอิง

• ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) มัก

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับไทย มลัก หรือ มัก, อีสาน มัก, ลาว ມັກ (มัก), เขิน ᨾᩢ᩠ᨠ (มั‍ก), ไทลื้อ ᦙᧅ (มัก), ไทดำ ꪣꪰꪀ (มัก), ไทขาว ꪣꪰꪀ, ไทใหญ่ မၵ်ႉ (มั๎ก), ไทใต้คง ᥛᥐ (มัก)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mak˦˥/

คำกริยา

ᨾᩢ᩠ᨠ (มั‍ก) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨣᩤᩴᨾᩢ᩠ᨠ หรือ ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨾᩢ᩠ᨠ)

1. (อกรรม, สกรรม) มัก, ชอบ, พอใจ, ถูกใจ

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.