ᦷᦕ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰuəᴬ, จากจีนยุคกลาง 夫 (MC pju); ร่วมเชื้อสายกับไทย ผัว, ลาว ຜົວ (ผ็ว), ไทใหญ่ ၽူဝ် (ผูว)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰoː˥/

คำนาม

ᦷᦕ (โผ) (คำลักษณนาม ᦅᦳᧃ)

1. ผัว