សូន្យ

ภาษาเขมร

สืบทอดจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ឝូន្យ (ศูนฺย) (ปรากฏครั้งแรกในปี ค.ศ. 878-977), จากภาษาสันสกฤต शून्य (ศูนฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ศูนย์, ภาษาลาว ສູນ (สูน); ร่วมรากกับ សុញ្ញ (สุญฺญ)

พยางค์	សូន
การแผลงเป็นอักษรโรมัน	soun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}	/soun/

សូន្យ • (สูนฺย)