ไผท

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาเขมร ផ្ទៃ (ผฺไท, “ท้อง, พื้นผิว, ที่ว่าง”)

การแบ่งพยางค์		ผะ-ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pà-tai
	ราชบัณฑิตยสภา	pha-thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰa˨˩.tʰaj˧/^{(สัมผัส)}

ไผท