ใภ้

ภาษาไทย

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *baɰꟲ (“ลูกสะใภ้”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ໃພ້ (ใพ้), คำเมือง ᨻᩱ᩶ (ไพ้), เขิน ᨻᩱ᩶ (ไพ้), ไทลื้อ ᦺᦗᧉ (ไพ้), ไทใหญ่ ပႂ်ႉ (ใป๎), จ้วงแบบจั่วเจียง bawx (บางถิ่นใช้ luoz/luz), จ้วง bawx

การแบ่งพยางค์		ไพ้
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pái
	ราชบัณฑิตยสภา	phai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰaj˦˥/^{(สัมผัส)}

ใภ้