โองการ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ឱង្ការ (โองฺการ), ឱង្គការ (โองฺคการ), ឩង្ការ (อูงฺการ), จากภาษาสันสกฤต ओङ्कार (โองฺการ), ओंकार (โอํการ, “อักษรโอม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໂອງການ (โองกาน), ภาษาเขมร ឱង្ការ (โองฺการ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โอง-กาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	oong-gaan
	ราชบัณฑิตยสภา	ong-kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔoːŋ˧.kaːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

โองการ

1. คำศักดิ์สิทธิ์

   โองการแช่งน้ำในพระราชพิธีถือพระพิพัฒน์สัตยา

   (ศรีสัจจปานกาล)

การใช้

ถ้าเป็นคำศักดิ์สิทธิ์มาจากพระดำรัสสั่งของพระมหากษัตริย์ที่รับบรมราชาภิเษกแล้ว เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ