แกว่ง

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແກວ່ງ (แกว่ง)

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แกฺว็่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gwɛ̀ng
	ราชบัณฑิตยสภา	kwaeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kwɛŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

แกว่ง (คำอาการนาม การแกว่ง)

อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคนหรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น
โดยปริยายหมายความว่าไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว
จิตแกว่ง