ดูเพิ่ม: เจิง, เจิ่ง, เจ่ง, และ เจ๋ง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (zêng2, บวม; อืด), ตัดมาจากสำนวน 腫餃肿饺 (zêng2 giao2, สถานการณ์ที่ไม่อาจเยียวยาได้, แปลตรงตัวว่า เกี๊ยวอืด)[1]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เจ็๊ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjéng
ราชบัณฑิตยสภาcheng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕeŋ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

เจ๊ง (คำอาการนาม การเจ๊ง)

  1. (ภาษาปาก) เลิกล้มกิจการเพราะหมดทุน
  2. (ภาษาปาก) สิ้นสุด
  3. (ภาษาปาก) พัง, ชำรุด

อ้างอิง

แก้ไข