ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

เจริญ +‎ พร

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์จะ-เริน-พอน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjà-rəən-pɔɔn
ราชบัณฑิตยสภาcha-roen-phon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕa˨˩.rɤːn˧.pʰɔːn˧/(สัมผัส)

คำอุทาน แก้ไข

เจริญพร

  1. เป็นคำเริ่มที่ภิกษุสามเณรพูดกับสุภาพชน และเป็นคำรับ
    เจริญพร ญาติโยมทั้งหลายที่มาประชุมกันในวันอุโบสถครั้งนี้
    เจ้าพนักงานตำรวจถามหลวงพ่อว่า "จะไปวัดพระแก้วหรือท่าน" หลวงพ่อตอบว่า "เจริญพร"

คำกริยา แก้ไข

เจริญพร

  1. (ภาษาปาก, สแลง) ด่า[1]
    เรื่องนี้ใครไปล้อป้าแกละก็ โดนเจริญพรจนหูอื้อ

ดูเพิ่ม แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  1. (2552). พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 2 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต. ISBN 978-616-7073-04-0. หน้า 29.