ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡ᩠ᨿ᩶ᩁ (ข‍ย้ร), ลาว ຂ້ຽນ (ข้‍ยน); การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆ่า

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

เฆี่ยน (คำอาการนาม การเฆี่ยน)

  1. ตีด้วยหวายหรือไม้เรียว เป็นการลงโทษ
  2. (ภาษาปาก, สแลง) เร่งความเร็ว, เอาชนะคู่แข่งขันอย่างขาดลอย