ดูเพิ่ม: เกลียง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kliəŋꟲ² (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩖ᩠ᨿ᩶ᨦ (กลย้ง), เขิน ᨠ᩠ᨿ᩶ᨦ (กย้ง), ลาว ກ້ຽງ (ก้ย̂ง), อีสาน เกลี้ยง, ไทลื้อ ᦵᦂᧂᧉ (เก้ง), ไทดำ ꪀꪸ꫁ꪉ (กย้̂ง), ไทใหญ่ ၵဵင်ႈ (เก้ง), ไทใต้คง ᥐᥥᥒᥲ (เก้ง)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เกฺลี้ยง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงglîiang
ราชบัณฑิตยสภาkliang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/klia̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เกลี้ยง (คำอาการนาม ความเกลี้ยง)

  1. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย
  2. หมดไม่มีเหลือ, ไม่มีอะไรติดอยู่
    หมดเกลี้ยง
    กินเสียเกลี้ยง

คำเกี่ยวข้อง

แก้ไข