สุรุ่ยสุร่าย

ภาษาไทย

รากศัพท์นี้ขาดหายหรือไม่สมบูรณ์ กรุณาช่วยเพิ่มเติม หรืออภิปรายที่หน้าพูดคุย

การแบ่งพยางค์		สุ-รุ่ย-สุ-ร่าย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sù-rûi-sù-râai
	ราชบัณฑิตยสภา	su-rui-su-rai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/su˨˩.ruj˥˩.su˨˩.raːj˥˩/^{(สัมผัส)}

สุรุ่ยสุร่าย (คำอาการนาม ความสุรุ่ยสุร่าย)

ชอบ จับจ่าย ใช้สอย สิ้น เปลือง โดย ไม่จำเป็น
เขามีนิสัยสุรุ่ยสุร่าย เงินเดือนจึงไม่พอใช้