สมุดหนังหมา
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สมุด + หนัง + หมา; จากความเชื่อทางพุทธศาสนาที่ว่า ศาลในยมโลก บันทึกความชั่วของคนเป็น ไว้ในสมุดบัญชี ที่ทำด้วยหนังสุนัข[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺมุด-หฺนัง-หฺมา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-mùt-nǎng-mǎa |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-mut-nang-ma | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.mut̚˨˩.naŋ˩˩˦.maː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
สมุดหนังหมา
คำพ้องความ แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ พระมหาธรรมราชาที่ ๑ (1345), chapter ไตรภูมิกถา, in พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขไทย ไตรภูมิกถา ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2nd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, published 2011, →ISBN, page 25:
- แลผู้ใดอันกระทำบาปไสร้ เทวดานั้นก็ตราบัญชีลงในแผ่นหนังหมา แลเอาไว้แห่งหนึ่ง...ผิแลผู้ใดกระทำบาปนั้น มันคำนึงดูตนมันเองนั้น แลมัน(บ่)มิอาจบอกบาป(นั้น)ได้เลย จึงเทพดานั้นเอาบัญชีในแผ่นหนังหมามาอ่านให้มันฟัง มันจึงสารภาพว่า (มี)จริง พระญายมราชแลเทพดานั้นก็บังคับแก่ฝูงยมบาลให้เอามันไปโดยบาปกรรมมันอันหนักแลเบานั้นแล้ว แลบังคับอันควรในนรกอันหนักแลเบานั้น