ดูเพิ่ม: วน, วัน, วั๊น, วึ๋น, วุ่น, และ วุ้น

ภาษาแสก

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *walᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฟัน, ภาษาลาว ຟັນ (ฟัน), ภาษาไทใหญ่ ၽၼ်း (ผั๊น) หรือ ၾၼ်း (ฝั๊น), ภาษาอาหม 𑜇𑜃𑜫 (ผน์) หรือ 𑜇𑜞𑜃𑜫 (ผฺรน์)

คำกริยา

แก้ไข

วั๋น

  1. ฟัน (ฟาดด้วยของมีคม)