ดูเพิ่ม: มนตร์

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากสันสกฤต मन्त्री (มนฺตฺรี); เทียบบาลี มนฺตี

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

มนตรี

  1. ที่ปรึกษา, ผู้แนะนำ
  2. ที่ปรึกษาราชการ, ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่, นิยมใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส
    องคมนตรี
    รัฐมนตรี
    เทศมนตรี