ภิกขุ
ดูเพิ่ม: ภิกฺขุ
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”); เทียบภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | พิก-ขุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-kù |
| ราชบัณฑิตยสภา | phik-khu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.kʰuʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขภิกขุ
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
ภาษาบาลี
แก้ไขคำนาม
แก้ไขภิกขุ ช.