ภิกขุ
ดูเพิ่ม: ภิกฺขุ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”); เทียบภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | พิก-ขุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-kù |
ราชบัณฑิตยสภา | phik-khu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.kʰuʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ภิกขุ
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
ภาษาบาลี แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ภิกขุ ช.