ฟ้อน
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), ภาษาเขิน ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), ภาษาลาว ຟ້ອນ (ฟ้อน), ภาษาไทลื้อ ᦝᦸᧃᧉ (ฟ้อ̂น), ภาษาไทใหญ่ ၽွၼ်ႉ (ผ๎อ̂น) หรือ ၾွၼ်ႉ (ฝ๎อ̂น), ภาษาจ้วง fwen (เฝือน, “รำ, ร้อง”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ฟ้อน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fɔ́ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | fon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fɔːn˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fɔːn˦˥/
คำกริยา แก้ไข
ภาษาอีสาน แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)