พะนิฮ่

ภาษาญัฮกุร

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี มนุสฺส, จากภาษาสันสกฤต मनुष्य (มนุษฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษามอญ မၞိဟ် (มฺนิห์)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pʰa.ni̤h/

คำนาม

พะนิฮ่

1. คน, มนุษย์