กาด

ดูเพิ่ม: ก๊าด

ภาษาไทย

ผักกาดกวางตุ้ง

ผักกาดขาว

ผักกาดหัว

ผักกาดหอม

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) กาษ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kaːtᴰ, จากภาษาจีนฮั่นช่วงปลาย *kes, จากภาษาจีนเก่า 芥 (OC *kreːds, “ผักกาด”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩣ᩠ᨯ (กาด), ภาษาลาว ກາດ (กาด), ภาษาไทลื้อ ᦂᦱᧆ (กาด), ภาษาไทใหญ่ ၵၢတ်ႇ (ก่าต), ภาษาจ้วง gat (กาด), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gat (กาด) ซึ่งทั้งหมดหมายถึง “ผักกาด” และ “ตลาด”

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gàat
	ราชบัณฑิตยสภา	kat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kaːt̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		กาจ กาฐ การ์ด

คำนาม

กาด

1. (ผัก~) ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุล หลายวงศ์ บางชนิดใช้ใบ บางชนิดใช้หัวเป็นผัก เช่น ผักกาดกวางตุ้ง (Brassica chinensis L.) ผักกาดขมหรือผักกาดเขียว (B. juncea Czern. et Coss.) ผักกาดขาวหรือแป๊ะช่าย (B. chinensis L. var. pekinensis Rupr.) ผักกาดหัวหรือไช้เท้า (Raphanus sativus L.) ในวงศ์ Cruciferae, ผักกาดหอม (Lactuca sativa L.) ในวงศ์ Compositae, ผักเหล่านี้เป็นพรรณไม้ที่นำเข้ามาปลูกเพื่อเป็นอาหาร
2. (พบได้ยาก) ตลาด

   กาดสวนแก้ว

   กาดหลวง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaːt˨˩/

คำนาม

กาด

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩣ᩠ᨯ (กาด)