ติณ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี ติณ; เทียบภาษาสันสกฤต तृण (ตฺฤณ)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ติน | [เสียงสมาส] ติ-นะ- | [เสียงสมาส] ติน-นะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtin | dtì-ná- | dtin-ná- |
ราชบัณฑิตยสภา | tin | ti-na- | tin-na- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tin˧/(สัมผัส) | /ti˨˩.na˦˥./ | /tin˧.na˦˥./ |
คำนาม แก้ไข
ติณ
ดูเพิ่ม แก้ไข
ภาษาบาลี แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
ติณ ก.
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "ติณ" (เพศกลาง)
การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
---|---|---|
กรรตุการก (ปฐมา) | ติณํ | ติณานิ |
กรรมการก (ทุติยา) | ติณํ | ติณานิ |
กรณการก (ตติยา) | ติเณน | ติเณหิ หรือ ติเณภิ |
สัมปทานการก (จตุตถี) | ติณสฺส หรือ ติณาย หรือ ติณตฺถํ | ติณานํ |
อปาทานการก (ปัญจมี) | ติณสฺมา หรือ ติณมฺหา หรือ ติณา | ติเณหิ หรือ ติเณภิ |
สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ติณสฺส | ติณานํ |
อธิกรณการก (สัตตมี) | ติณสฺมิํ หรือ ติณมฺหิ หรือ ติเณ | ติเณสุ |
สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ติณ | ติณานิ |