ติณ

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี ติณ; เทียบสันสกฤต तृण (ตฺฤณ)

การแบ่งพยางค์		ติน	[เสียงสมาส] ติ-นะ-	[เสียงสมาส] ติน-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtin	dtì-ná-	dtin-ná-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	tin	ti-na-	tin-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tin˧/^{(สัมผัส)}	/ti˨˩.na˦˥./	/tin˧.na˦˥./

ติณ

เขียนด้วยอักษรอื่น

ติณ ก.

ตารางการผันรูปของ "ติณ" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ติณํ	ติณานิ
กรรมการก (ทุติยา)	ติณํ	ติณานิ
กรณการก (ตติยา)	ติเณน	ติเณหิ หรือ ติเณภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ติณสฺส หรือ ติณาย หรือ ติณตฺถํ	ติณานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ติณสฺมา หรือ ติณมฺหา หรือ ติณา	ติเณหิ หรือ ติเณภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ติณสฺส	ติณานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ติณสฺมิํ หรือ ติณมฺหิ หรือ ติเณ	ติเณสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ติณ	ติณานิ