ติณ
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาบาลี ติณ; เทียบภาษาสันสกฤต तृण (ตฺฤณ)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ติน | [เสียงสมาส] ติ-นะ- | [เสียงสมาส] ติน-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtin | dtì-ná- | dtin-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | tin | ti-na- | tin-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tin˧/(สัมผัส) | /ti˨˩.na˦˥./ | /tin˧.na˦˥./ | |
คำนาม
แก้ไขติณ
ดูเพิ่ม
แก้ไขภาษาบาลี
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
แก้ไขติณ ก.
การผันรูป
แก้ไขตารางการผันรูปของ "ติณ" (เพศกลาง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | ติณํ | ติณานิ |
| กรรมการก (ทุติยา) | ติณํ | ติณานิ |
| กรณการก (ตติยา) | ติเณน | ติเณหิ หรือ ติเณภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | ติณสฺส หรือ ติณาย หรือ ติณตฺถํ | ติณานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | ติณสฺมา หรือ ติณมฺหา หรือ ติณา | ติเณหิ หรือ ติเณภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | ติณสฺส | ติณานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | ติณสฺมิํ หรือ ติณมฺหิ หรือ ติเณ | ติเณสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | ติณ | ติณานิ |