ซ้อ
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ซ้อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ́ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | so | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ซ้อ
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
Gmelina arborea
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 嫂／嫂 (so2, “พี่สะใภ้”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សោ (โส), ภาษาลาว ຊໍ້ (ซํ้)
คำนาม แก้ไข
ซ้อ
การใช้ แก้ไข
ปกติใช้โดยชาวไทยเชื้อสายจีน
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ Joanna Rose McFarland (2021), chapter Chapter 3: Language Contact and Lexical Changes in Khmer and Teochew in Cambodia and Beyond, in Chia, Caroline; Hoogervorst, Tom, editors, Sinophone Southeast Asia: Sinitic Voices across the Southern Seas (Chinese Overseas: History, Literature, and Society; 20 [Open Access])[1], Brill, →ISBN, page 102