ค็อกเทล

ภาษาไทย แก้ไข

ค็อกเทล (รากศัพท์ 1, คำนาม 1)

ค็อกเทล (รากศัพท์ 2)

การแบ่งพยางค์		ค็อก-เทล
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɔ́k-teel
	ราชบัณฑิตยสภา	khok-thel
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰɔk̚˦˥.tʰeːl˧/^{(สัมผัส)}

ค็อกเทล

เครื่องดื่มชนิดหนึ่ง ใช้เหล้าชนิดต่าง ๆ ผสมกัน ใส่น้ำแข็ง แล้วเขย่า และอาจใส่น้ำผลไม้หรือชิ้นผลไม้ เพื่อเพิ่มสีหรือรสให้แปลก ๆ ออกไป นิยมดื่มก่อนอาหาร
อาหารเรียกน้ำย่อยที่กินก่อนอาหารจานหลัก

ค็อกเทล

เรียกงานเลี้ยงแบบหนึ่งที่ไม่นั่งโต๊ะกินอาหาร เสิร์ฟเฉพาะเครื่องดื่มและอาหารว่าง ว่า งานเลี้ยงค็อกเทล