กุ๊ย

ดูเพิ่ม: ก.ย., กุย, และ กูย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 鬼／鬼 (kúi, “ผี; เลว”)^[1]

การแบ่งพยางค์		กุ๊ย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gúi
	ราชบัณฑิตยสภา	kui
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kuj˦˥/^{(สัมผัส)}

กุ๊ย