กุนเชียง
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 灌腸／灌肠 (guêng3 ciang5, “ไส้กรอก”)[1]
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | กุน-เชียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gun-chiiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | kun-chiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kun˧.t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขกุนเชียง
- ไส้กรอกอย่างจีน
- (ภาษาปาก, สแลง, ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชาย
- ยามหิวขึ้นมาละพี่จะพาไปเลี้ยง ให้น้องกินกุนเชียงละพี่จะกินผัดหมี่(เพลง หนุ่มโคราช)