กุนเชียง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 灌腸 (guêng3 ciang5, “ไส้กรอก”)[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | กุน-เชียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gun-chiiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | kun-chiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kun˧.t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
กุนเชียง
- ไส้กรอกอย่างจีน
- (ภาษาปาก, สแลง, ร้อยกรอง) อวัยวะเพศชาย
- ยามหิวขึ้นมาละพี่จะพาไปเลี้ยง ให้น้องกินกุนเชียงละพี่จะกินผัดหมี่(เพลง หนุ่มโคราช)