กาด

ดูเพิ่ม: ก๊าด

ภาษาไทย

ผักกาดกวางตุ้ง

ผักกาดขาว

ผักกาดหัว

ผักกาดหอม

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kaːtᴰ, จากภาษาจีนฮั่นช่วงปลาย *kes, จากจีนเก่า 芥 (OC *kreːds, “ผักกาด”)^[1]; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩣ᩠ᨯ (กาด), ลาว ກາດ (กาด), ไทลื้อ ᦂᦱᧆ (กาด), ไทใหญ่ ၵၢတ်ႇ (ก่าต), จ้วง gat (กาด), จ้วงแบบจั่วเจียง gat (กาด) ซึ่งทั้งหมดหมายถึง “ผักกาด” และ “ตลาด”

การแบ่งพยางค์		กาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gàat
	ราชบัณฑิตยสภา	kat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kaːt̚˨˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		กาจ กาฐ การ์ด

กาด

(ผัก~) ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุล หลายวงศ์ บางชนิดใช้ใบ บางชนิดใช้หัวเป็นผัก เช่น ผักกาดกวางตุ้ง (Brassica chinensis L.) ผักกาดขมหรือผักกาดเขียว (B. juncea Czern. et Coss.) ผักกาดขาวหรือแป๊ะช่าย (B. chinensis L. var. pekinensis Rupr.) ผักกาดหัวหรือไช้เท้า (Raphanus sativus L.) ในวงศ์ Cruciferae, ผักกาดหอม (Lactuca sativa L.) ในวงศ์ Compositae, ผักเหล่านี้เป็นพรรณไม้ที่นำเข้ามาปลูกเพื่อเป็นอาหาร
(พบได้ยาก) ตลาด
กาดสวนแก้ว

กาดหลวง

↑ Pittayaporn, Pittayawat. (2014). "Layers of Chinese Loanwords in Protosouthwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai". MANUSYA. 17. pp. 55-56 of pp. 47-68.

กาด