ขาก๊วย

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากแต้จิ๋ว 褲橛 (kou3 guêh8) (กางเกงขาสั้น)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขา-ก๊วย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kǎa-gúai
	ราชบัณฑิตยสภา	kha-kuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaː˩˩˦.kua̯j˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ขาก๊วย

1. กางเกงเป้ายาน ขากว้าง ยาวครึ่งแข้ง