สร
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี สร (“ศร”); เทียบภาษาสันสกฤต शर (ศร)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | สอน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | son | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | ศร สอน |
คำนาม แก้ไข
สร
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี สร (“ทิพย์, แกล้วกล้า”); เทียบภาษาสันสกฤต सुर (สุร)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] สอ-ระ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔ-rá- |
ราชบัณฑิตยสภา | so-ra- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˩˩˦.ra˦˥./ |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
สร
รากศัพท์ 3 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | สฺระ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | srà |
ราชบัณฑิตยสภา | sra | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sraʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำอนุภาค แก้ไข
สร
- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น
- คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น สรนุก
รากศัพท์ 4 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | สอ-รอ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔ-rɔɔ |
ราชบัณฑิตยสภา | so-ro | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˩˩˦.rɔː˧/(สัมผัส) |
คำวิสามานยนาม แก้ไข
สร
- อักษรย่อของ สุรินทร์
ดูเพิ่ม แก้ไข
ภาษาบาลี แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
สร ?
คำคุณศัพท์ แก้ไข
สร