ก๋ง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาหมิ่นใต้ 公/公 (กง, “ชายผู้เป็นที่นับถือ”) [1]
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ก๋ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gǒng |
ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koŋ˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ก๋ง
คำพ้องความ แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ก๋ง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠ᨦ (ก็ง)