flamma

ภาษาละติน

รากศัพท์

ภาษาอิตาลิกดั้งเดิม *flagmā, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰl̥g- (“to shimmer, gleam, shine”). เทียบกับflagrō (“to blaze”) จากthe same root.

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈflam.ma/, [ˈfɫ̪äm.mä]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈflam.ma/, [ˈflɑm.mɑ]

คำนาม

1. ไฟ

การผันรูป

การผันรูปที่หนึ่ง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (nominative)	flamma	flammae
สัมพันธการก (genitive)	flammae	flammārum
สัมปทานการก (dative)	flammae	flammīs
กรรมการก (accusative)	flammam	flammās
อปาทานการก (ablative)	flammā	flammīs
สัมโพธนการก (vocative)	flamma	flammae

คำพ้องความ

• (ไฟ): ignis

คำที่เกี่ยวข้อง

• flagrō
• flammeus
• flammō
• flammula
• īnflammō

คำสืบทอด

• Aromanian: fleamã
• อัสตูเรียส: llama
• กาตาลา: flama
• เดนมาร์ก: flamme
• ดัตช์: vlam
• อังกฤษ: flame
• ฝรั่งเศส: flamme
• ฟรียูลี: flame
• กาลิเซีย: chama
• เยอรมัน: Flamme
• กรีก: φλαμούρι (flamoúri), φλαμουριά (flamouriá)

• อิตาลี: fiamma
• นอร์เวย์: flamme
• ออกซิตัน: flamba
• โปรตุเกสเก่า: chama
• โรมาเนีย: flamă (borrowing)
• โปรตุเกส: chama, flama (borrowing)
• ซาร์ดิเนีย: fiama, fiamma
• ซิซิลี: ciamma
• สเปน: llama, flama
• สวีเดน: flamma

อ้างอิง

• Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• flamma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
• Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
  • to be devoured by the flames: flammis corripi