ᨸᩦ᩵

ดูเพิ่ม: ᨸ, ᨸᩥ, ᨸᩦ, ᨸᩨ᩶, และ ᨸᩪ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *piːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย ปี่, ลาว ປີ່ (ปี่), คำเมือง ᨸᩦ᩵ (ปี่), ไทลื้อ ᦔᦲᧈ (ปี่), ไทใหญ่ ပီႇ (ปี่), ไทดำ ꪜꪲ꪿ (ปิ่), ไทใต้คง ᥙᥤᥱ (ปี่), พ่าเก ပီ (ปี), อาหม 𑜆𑜣 (ปี)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /piː˨˨/
• คำพ้องเสียง: ᨻᩦ᩵ (พี่) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้หยัก)

คำนาม

ᨸᩦ᩵ (ปี่)

1. ปี่, ขลุ่ย

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ปี่

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *piːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย ปี่, ลาว ປີ່ (ปี่), เขิน ᨸᩦ᩵ (ปี่), ไทลื้อ ᦔᦲᧈ (ปี่), ไทใหญ่ ပီႇ (ปี่), ไทดำ ꪜꪲ꪿ (ปิ่), ไทใต้คง ᥙᥤᥱ (ปี่), พ่าเก ပီ (ปี), อาหม 𑜆𑜣 (ปี)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pi˨/

คำนาม

ᨸᩦ᩵ (ปี่)

1. ปี่, ขลุ่ย

   ᨸᩮᩢ᩵ᩣᨸᩦ᩵ᩈᩦᨪᩴᩬ

   เปั่าปี่สีซํอ

   เป่าปี่สีซอ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /piː˧˥/

คำนาม

ᨸᩦ᩵ (ปี่)

1. รูปแบบอื่นของ ᦔᦲᧈ (ปี่)