ᨸᩦ᩵
ภาษาเขิน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *piːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปี่, ภาษาลาว ປີ່ (ปี่), ภาษาคำเมือง ᨸᩦ᩵ (ปี่), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧈ (ปี่), ภาษาไทใหญ่ ပီႇ (ปี่), ภาษาไทดำ ꪜꪲ꪿ (ปิ่), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤᥱ (ปี่), ภาษาพ่าเก ပီ (ปี), ภาษาอาหม 𑜆𑜣 (ปี)
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /piː˨˨/
- คำพ้องเสียง: ᨻᩦ᩵ (พี่) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้หยัก)
คำนาม แก้ไข
ᨸᩦ᩵ (ปี่)
ภาษาคำเมือง แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) ปี่
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *piːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปี่, ภาษาลาว ປີ່ (ปี่), ภาษาเขิน ᨸᩦ᩵ (ปี่), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧈ (ปี่), ภาษาไทใหญ่ ပီႇ (ปี่), ภาษาไทดำ ꪜꪲ꪿ (ปิ่), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤᥱ (ปี่), ภาษาพ่าเก ပီ (ปี), ภาษาอาหม 𑜆𑜣 (ปี)
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pi˨/
คำนาม แก้ไข
ᨸᩦ᩵ (ปี่)
ภาษาไทลื้อ แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /piː˧˥/
คำนาม แก้ไข
ᨸᩦ᩵ (ปี่)
- อีกรูปหนึ่งของ ᦔᦲᧈ (ปี่)