ᦇᦹᧃ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋɯənᴬ⁴, จากจีนเก่า 銀 (OC *ŋrɯn), จากซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *ŋul ~ (d-)ŋur; ร่วมเชื้อสายกับไทย เงิน, ลาว ເງິນ (เงิน), ไทดำ ꪹꪉꪷꪙ (เงํน), ไทใหญ่ ငိုၼ်း (งึ๊น), พ่าเก ငိုꩫ် (งึน์), อาหม 𑜂𑜢𑜤𑜃𑜫 (งึน์), ปู้อี nganz, จ้วง ngaenz, แสก แญ๊น

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ŋɯn˥˩/

คำนาม

ᦇᦹᧃ (งืน)

1. เงิน (โลหะ)
2. เงิน (สิ่งแลกเปลี่ยน)

ลูกคำ

• ᦀᦻᧉᦈᦻᧈᦇᦹᧃ (อ้ายจ่ายงืน)
• ᦂᦱᧃᧉᦇᦹᧃ (ก้านงืน)
• ᦂᦱᧃᧉᦚᦱᧅᦇᦹᧃ (ก้านฝากงืน)
• ᦂᦱᧃᧉᦣᧇᦇᦹᧃ (ก้านฮับงืน)
• ᦂᦱᧃᧉᦵᦃᧈᦇᦹᧃ (ก้านเฃ่งืน)
• ᦂᦱᧃᧉᦵᦌᦲᧁᧈᦇᦹᧃ (ก้านเซี่วงืน)
• ᦂᦲᧃᦇᦹᧃ (กีนงืน)
• ᦂᧇᦇᦹᧃ (กับงืน)
• ᦇᦹᧃᦃᦸᧃᧈ (งืนฃ่อ̂น)
• ᦇᦹᧃᦆᧄ (งืนฅัม)
• ᦇᦹᧃᦈᦱᧂᧉ (งืนจ้าง)
• ᦇᦹᧃᦣᧂ (งืนฮัง)
• ᦇᦹᧃᦵᦙᧆ (งืนเมด)
• ᦇᦹᧃᦶᦕᧁᧈ (งืนแผ่ว)
• ᦇᦹᧃᦺᦢ (งืนไบ)
• ᦋᦱᧂᧈᦇᦹᧃ (ช่างงืน)
• ᦏᦳᧂᦇᦹᧃ (ถุงงืน)
• ᦵᦍᦇᦹᧃ (เยงืน)