ၸေႊဝဵင်း

ภาษาไทใหญ่

รากศัพท์

ၸေႊ (เจ๋, “จังหวัด, เขต”) +‎ ဝဵင်း (เว๊ง, “เวียง, เมือง”)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕeː˧.weŋ˥/
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /จ้+เ-.หฺว๊+เ-ง/
• สัมผัส: -eŋ

คำนาม

ၸေႊဝဵင်း • (เจ๋เว๊ง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ၸႄႈဝဵင်း (แจ้เว๊ง)