ລູກຊີ້ນ

ภาษาลาว

รากศัพท์

ยืมมาจากไทย ลูกชิ้น; เหมือนกับ ລູກ (ลูก, “ลูก”) +‎ ຊີ້ນ (ซี้น, “เนื้อ”)

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [luːk̚˥˨.siːn˥˨]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [luːk̚˧˦.siːn˧˦]
• การแบ่งพยางค์: ລູກ-ຊີ້ນ
• สัมผัส: -iːn

คำนาม

ລູກຊີ້ນ • (ลูกซี้น)

1. ลูกชิ้น