โคร่ง

ดูเพิ่ม: โครง

ภาษาไทย

จากเขมรเก่า ក្រោង៑ (กฺโรงฺ), ក្រង៑ (กฺรงฺ); ร่วมเชื้อสายกับเขมร គ្រោង (คฺโรง), ลาว ໂຄ່ງ (โค่ง); เทียบอาหม 𑜁𑜤𑜂𑜫 (ขุง์)

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɡrɔŋᴮ⁴ (“ใหญ่”) แต่ภาษาในกลุ่มส่วนมากไม่มีคำศัพท์

การแบ่งพยางค์		โคฺร่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	krôong
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	khrong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰroːŋ˥˩/^{(สัมผัส)}

โคร่ง (คำอาการนาม ความโคร่ง)