เข็ญ

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩮ᩠ᨶ (เขน) หรือ ᨡᩮᩢ᩠ᨶ (เขัน), ลาว ເຂັນ (เขัน), เขิน ᨡᩮ᩠ᨶ (เขน), ไทลื้อ ᦃᦲᧃ (ฃีน) หรือ ᦵᦃᧃ (เฃน), ไทใหญ่ ၶဵၼ် (เขน), อาหม 𑜁𑜢𑜃𑜫 (ขิน์); การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก เพ็ญ ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาเขมร

การแบ่งพยางค์		เข็น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kěn
	ราชบัณฑิตยสภา	khen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰen˩˩˦/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		เข็น

เข็ญ (คำอาการนาม ความเข็ญ)