ดูเพิ่ม: เขิน, เข็น, และ เข่น

ภาษาไทย แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์เขน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkěen
ราชบัณฑิตยสภาkhen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰeːn˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร ខែល (แขล); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม khiên

คำนาม แก้ไข

เขน

  1. เครื่องถือสำหรับป้องกันศัสตราวุธ เป็นรูปกลมนูนคล้ายกระดองเต่า ด้านหน้าเขียนลายยันต์หรือหน้าราหู ด้านหลังมีห่วงสำหรับสอดแขนและมือจับ

รากศัพท์ 2 แก้ไข

คำนาม แก้ไข

เขน

  1. เรียกพวกโขน พวกหนึ่ง ซึ่งเป็นพลรบ จะออกเต้นเมื่อมีบท ยกทัพ

รากศัพท์ 3 แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kin (ขีน, กางให้ตึง, เปิด, ลืมตา)

คำกริยา แก้ไข

เขน

  1. คลี่ออก, แผ่ออก, ใช้แก่นกเมื่อคลี่ขนหาง
    นกกางเขน
คำประสม แก้ไข