เก๊ะ

ดูเพิ่ม: เกะ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 格／格 (keh, “ตาราง, ช่อง, กรอบ”)^[1]

การแบ่งพยางค์		เก๊ะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gé
	ราชบัณฑิตยสภา	ke
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/keʔ˦˥/^{(สัมผัส)}

เก๊ะ

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 17.