หมาต๋า

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาฮกเกี้ยน 馬打／马打 (má-tâ, “ตำรวจ”) [เอเชียตะวันออกเฉียงใต้], จากภาษามาเลเซีย mata-mata; นอกจากนี้ หมา ก็ยังมีความหมายในเชิงลบ

การแบ่งพยางค์		หฺมา-ต๋า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mǎa-dtǎa
	ราชบัณฑิตยสภา	ma-ta
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/maː˩˩˦.taː˩˩˦/^{(สัมผัส)}

หมาต๋า

(ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น) ตำรวจ
- 2411, กรมศิลปากร, editor, จดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน พ.ศ. ๒๔๑๑ (ปลายรัชกาลที่ ๔ – ต้นรัชกาลที่ ๕), published 2508, จดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน:
  
  พระบริบูรณ์ใช้ให้พวกจีนกับพวกหมาต๋ามาจับฝิ่นที่โรงก๊วนหน้าวัดสัมพันธวงศ์