สราญ

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาเขมรกลาง ស្រាល (สฺราล, “เบา”) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ *ស្រាល៑ (*สฺราลฺ), ឝ្រាល៑ (ศฺราลฺ, “เบา”); -ญ เกิดจากการวิบัติ

การแบ่งพยางค์		สะ-ราน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-raan
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-ran
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sa˨˩.raːn˧/^{(สัมผัส)}

สราญ