ฟุย
ภาษาอีสาน แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 腐 (MC bjuX, “เปื่อย, เน่า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟຸຍ (ฟุย)
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ฟุย (คำอาการนาม ความฟุย)
อ้างอิง แก้ไข
- เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]