ฟุย
ภาษาอีสาน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขเทียบภาษาจีนยุคกลาง 腐 (MC bjuX, “เปื่อย, เน่า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟຸຍ (ฟุย)
คำคุณศัพท์
แก้ไขฟุย (คำอาการนาม ความฟุย)
อ้างอิง
แก้ไข- เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]