พิเรนทร์
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
จากนามของ "พระพิเรนทรเทพ" ตำรวจหลวงในสมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งมีแนวคิดฝึกหน่วยจู่โจม เอาบ่าวไพร่มาฝึกดำน้ำ ใช้ไม้ถ่อค้ำคอไว้จนคนจมน้ำตาย จึงต้องล้มเลิกไป หลังจากนั้นเวลามีใครทำแผลง ๆ จึงเรียกว่า "เล่นอย่างพระพิเรนทร์" หรือ "เล่นพิเรนทร์"[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พิ-เรน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pí-reen |
| ราชบัณฑิตยสภา | phi-ren | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰi˦˥.reːn˧/(สัมผัส) | |
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
พิเรนทร์ (คำอาการนาม ความพิเรนทร์)
- อุตรินอกลู่นอกทาง
- เล่นพิเรนทร์
คำคุณศัพท์ แก้ไข
พิเรนทร์ (คำอาการนาม ความพิเรนทร์)
- อุตรินอกลู่นอกทาง
- คนพิเรนทร์