ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

จากนามของ "พระพิเรนทรเทพ" ตำรวจหลวงในสมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งมีแนวคิดฝึกหน่วยจู่โจม เอาบ่าวไพร่มาฝึกดำน้ำ ใช้ไม้ถ่อค้ำคอไว้จนคนจมน้ำตาย จึงต้องล้มเลิกไป หลังจากนั้นเวลามีใครทำแผลง ๆ จึงเรียกว่า "เล่นอย่างพระพิเรนทร์" หรือ "เล่นพิเรนทร์"[1]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์พิ-เรน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpí-reen
ราชบัณฑิตยสภาphi-ren
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰi˦˥.reːn˧/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

พิเรนทร์ (คำอาการนาม ความพิเรนทร์)

  1. อุตรินอกลู่นอกทาง
    เล่นพิเรนทร์

คำคุณศัพท์

แก้ไข

พิเรนทร์ (คำอาการนาม ความพิเรนทร์)

  1. อุตรินอกลู่นอกทาง
    คนพิเรนทร์

อ้างอิง

แก้ไข