พฤทธิ์

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พฺรึด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	prʉ́t
	ราชบัณฑิตยสภา	phruet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰrɯt̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		พฤฒ พฤต พฤติ พฤทธ์ ภฤตย์ ภฤศ ภฤษฏ์

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वृद्धि (วฺฤทฺธิ, “ความเจริญ, ทวีขึ้น”)

คำนาม

พฤทธิ์

1. ความเจริญ, ความมั่งคั่ง, ความสมบูรณ์, ความอวบ
2. ในไวยากรณ์หมายถึงเสียงยาวที่สุดของสระต่าง ๆ คือ ในบาลีและสันสกฤตได้แก่ อา เป็นพฤทธิ์ของ อะ เป็นต้น

คำกริยา

พฤทธิ์

1. กระทำสระให้ยาวเช่นนั้น