บึกบึน
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
บึก + (บึน เป็นคำสร้อย)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | บึก-บึน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bʉ̀k-bʉn |
ราชบัณฑิตยสภา | buek-buen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɯk̚˨˩.bɯn˧/(สัมผัส) |
คำกริยา แก้ไข
บึกบึน
คำคุณศัพท์ แก้ไข
บึกบึน (คำอาการนาม ความบึกบึน)
- ล่ำสัน
- รูปร่างบึกบึน