กา-อู

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

รูปแบบอื่น

• กา-อือ, เก-อู

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *kuːr (“ลม; อากาศ”)

การออกเสียง

• (บ้านบ่อสะแง, บ้านขุน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaw/

คำนาม

กา-อู

1. ลม