กระเทย
ภาษาไทย
แก้ไข
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | กฺระ-เทย | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grà-təəi |
| ราชบัณฑิตยสภา | kra-thoei | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kra˨˩.tʰɤːj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขอ้างอิง
แก้ไข- ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ไตรภูมิกถา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. ISBN 9786167073422. หน้า 277. "กระเทย น. กะเทย, คนหรือสัตว์ซึ่งมีอวัยวะ ๒ เพศ หรือไม่ปรากฏเพศที่ชัดเจนว่าเป็นชายหรือหญิง, ในความว่า 'ครั้นว่าพ้นจากนรกขึ้นมาเป็นสระสเปเทินเป็นกระเทยได้พันชาติ ผิเกิดมาเป็นผู้ชายก็ดีไสร้ เขาย่อมได้สืบหลายกำเนิดนักแล' (๑๐๓/๕)"