ڤايوْڠ

ภาษามลายูแบบปัตตานี

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษามาเลย์อิกดั้งเดิม *payuŋ, จากภาษามาลาโย-พอลินีเชียนดั้งเดิม *payuŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษามาเลเซีย payung

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pa.joŋ/

คำนาม

ڤايوْڠ (อักษรไทย ปายง)

1. ร่ม