แปลง
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | แปฺลง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplɛɛng |
ราชบัณฑิตยสภา | plaeng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plɛːŋ˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ไม่ทราบรากศัพท์
คำนาม แก้ไข
แปลง
- ที่โล่งแห่งหนึ่ง ๆ
- คล้องช้างกลางแปลง
- พื้นที่ที่กำหนดไว้แห่งหนึ่ง ๆ
- (ล้าสมัย) ที่เป็นแอ่งมีโคลนเลนซึ่งคนหรือสัตว์ทำขึ้น
- แปลงหมู
- แปลงควาย
คำลักษณนาม แก้ไข
แปลง
- เรียกพื้นที่ที่กำหนดไว้
- นา 2 แปลง
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩖᩯᨦ (ปแลง) หรือ ᨸᩯ᩠ᨦ (แปง), ภาษาลาว ແປງ (แปง), ภาษาเขิน ᨸᩯ᩠ᨦ (แปง), ภาษาไทลื้อ ᦶᦔᧂ (แปง)
คำกริยา แก้ไข
แปลง (คำอาการนาม การแปลง)
- (สกรรม) เปลี่ยนสิ่งเดิมให้ผิดแปลกออกไป
- (สกรรม) เปลี่ยนรูปทั้งหมดให้กลายเป็นอีกรูปหนึ่ง
- (สกรรม) เปลี่ยนจากรูปเดิมแต่บางส่วน
- (สกรรม) เปลี่ยนจากรูปเดิมโดยแก้ไขเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
- (สกรรม) ทำ
- แปลงขวัญ
- (สกรรม, ไวยากรณ์, ภาษาศาสตร์) สร้างคำโดยการเปลี่ยนรากศัพท์ของอีกคำหนึ่งหรือโดยการเพิ่มหน่วยคำเติม เช่น อุปสรรคหรือปัจจัย
- แปลงคำ
ดูเพิ่ม แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɛːŋ˨˦/
คำกริยา แก้ไข
แปลง (คำอาการนาม การแปลง)
ภาษาปักษ์ใต้ แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
แปลง (คำอาการนาม ก่านแปลง)
- แผลง
- แปลงศร
- แผลงศร