ระเบียง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมร របៀង (รเบียง, “ระเบียง, เรียง”), แผลงมาจาก រៀង (เรียง, “เรียง”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ระ-เบียง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rá-biiang |
ราชบัณฑิตยสภา | ra-biang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ra˦˥.bia̯ŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ระเบียง
- พื้นเรือนที่ต่อออกไปทางด้านข้าง มีหลังคาคลุม
- โรงแถวที่ล้อมรอบอุโบสถหรือวิหาร, ถ้าเป็นอารามหลวง เรียกว่า พระระเบียง
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ระเบียง