วิหาร
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี วิหาร (“ที่พัก, ที่อยู่”) หรือภาษาสันสกฤต विहार (วิหาร)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | วิ-หาน | [เสียงสมาส] วิ-หา-ระ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wí-hǎan | wí-hǎa-rá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | wi-han | wi-ha-ra- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wi˦˥.haːn˩˩˦/(สัมผัส) | /wi˦˥.haː˩˩˦.ra˦˥./ | |
คำนาม แก้ไข
วิหาร
- วัด, ที่อยู่ของพระสงฆ์
- ที่ประดิษฐานพระพุทธรูป, คู่กับ โบสถ์
- การพักผ่อน
- ทิวาวิหาร – การพักผ่อนในเวลากลางวัน
ลูกคำ แก้ไข
ภาษาบาลี แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
รากศัพท์ แก้ไข
วิ + หรฺ + ณ หรือ วิ + หาร; เทียบกับภาษาสันสกฤต विहार (วิหาร)
คำนาม แก้ไข
วิหาร ช.
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "วิหาร" (เพศชาย)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | วิหาโร | วิหารา |
| กรรมการก (ทุติยา) | วิหารํ | วิหาเร |
| กรณการก (ตติยา) | วิหาเรน | วิหาเรหิ หรือ วิหาเรภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | วิหารสฺส หรือ วิหาราย หรือ วิหารตฺถํ | วิหารานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | วิหารสฺมา หรือ วิหารมฺหา หรือ วิหารา | วิหาเรหิ หรือ วิหาเรภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | วิหารสฺส | วิหารานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | วิหารสฺมิํ หรือ วิหารมฺหิ หรือ วิหาเร | วิหาเรสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | วิหาร | วิหารา |