ᥘᥩᥭ

ภาษาไทใต้คง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lɔj˧˧/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̥.doːjᴬ (“ภูเขา”); ร่วมเชื้อสายกับไทย ดอย, ลาว ດອຍ (ดอย), คำเมือง ᨯᩬ᩠ᨿ (ดอย), เขิน ᨯᩭ (ดอย), ไทลื้อ ᦡᦾ (ดอ̂ย), ไทใหญ่ လွႆ (ลอ̂ย), อาหม 𑜓𑜨𑜩 (ดอ̂ย์) หรือ 𑜓𑜨𑜩𑜐𑜫 (ดอ̂ย์ญ์), จ้วง ndoi

คำนาม

ᥘᥩᥭ (ลอ̂ย) (อักขรวิธี 1963 ᥘᥩᥭ)

1. ภูเขา, เนิน

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับไทย ดอย (“ผูก เช่น ดอยศพ”), อีสาน ดอย, ลาว ດອຍ (ดอย, “เอาศพหันหัวไปทางทิศตะวันตกแล้วเอาผ้าคลุมไว้”), ไทใหญ่ လွႆ (ลอ̂ย, “เตรียมศพเพื่อฝัง”)

คำกริยา

ᥘᥩᥭ (ลอ̂ย) (อักขรวิธี 1963 ᥘᥩᥭ)

1. (สกรรม) ฝัง

รากศัพท์ 3

คำกริยา

ᥘᥩᥭ (ลอ̂ย) (อักขรวิธี 1963 ᥘᥩᥭ)

1. (ใช้แก่ไฟ, อกรรม) อ่อนลง, น้อยลง
2. (อกรรม) หยุด

อ้างอิง

• Luo, Y. (1999). A dictionary of Dehong, Southwest China. The Australian National University, Research School of Pacific and Asian Studies, Pacific Linguistics.